Genus Lissodelphis

1. Noordelijke Gladde dolfijnen
2. Zuidelijke Gladde dolfijnen

De naam "gladde dolfijns" komt schijnbaar van het feit dat deze soort net als de walvis geen ruggevin heeft. Dat is verder wel de enige overeenkomst tussen beide. De walvis is een reusachtig, langzaam-zwemmend en bedachtzame Mystecetean, terwijl de gladde dolfijn misschien wel de slankste onder de Cetaceanen is, en wordt ook vaak als ‘aal-achtig’ beschreven. Melville,de schrijver van ‘Moby Dick’, dacht dat deze populaire naam afstamde van het feit dat ze zo vaak bij de rechtwalvissen zwemmen. Zowel de noordelijke als de zuidelijke gladde dolfijnen gladde dolfijnen hebben hele smalle staarten en de staartvinnen zijn niet wijder dan het wijdste deel van het lichaam zelf. Gladde dolfijnen zwemmen in groepen van niet meer dan 50 tegelijk.

De naam ‘Lissodelphis’ betekent ‘soepele dolfijn van de noorder wind’. De noordelijke gladde dolfijn komt voor in de Stille Oceaan, in een halve maan-vormig gebied overeenkomstig met stromen van gematigde temperatuur. Ze worden niet gesignaleerd in tropische wateren, en maar zelden in subarctische of koude stromen. Hij komt niet voor in de Mid-Atlantische Oceaan.
De rugkant is pikzwart, en de buikkant heeft een uniek wit patroon. Er zit een duidelijke scheidingslijn tussen de twee gedeelten. De zwemvliezen zijn allemaal zwart, en de rugvin is zwart aan de bovenkant en wit aan de onderkant, met een afdalende grijze rand. Als de dolfijnen zijn volgroeid zijn ze normaal gesproken ongeveer 3 meter lang. De kaken zijn smal en pincet-achtig. Ze gedragen zich vrij onopvallend, en door hun schaarsheid en het feit dat ze ver van de kust leven is er maar weinig bekend over ze. Er zijn maar een paar observaties van deze soort in het wild, omdat ze moeilijk te benaderen zijn. Noordelijke gladde dolfijnen zijn snel en actief, en springen vaak uit het water. Mogelijk reizen de oostelijke en westelijke kolonien richting het noorden in de zomermaanden, omdat ze koelere wateren prefereren. Ze worden vaak samen met andere ceteceanen gezien, vooral met de Pacific witflankdolfijnen, Pilootdolfijnen, Dall walvissen en de gewone dolfijnen. Er zijn gegevens over dat ze de drukgolven van grijze walvissen berijden, maar de noordelijke rechtwalvis dolfijn is normalitair niet echt een boogzwemmer. Als ze samen met de witte dolfijn zijn zwemmen ze weleens over de booggolven van boten, maar anders blijven ze uit de buurt van boten. Er bestaan kudden van tussen de 1 en 3000, en in groepsvorm maken ze soms gelijktijdig sprongen.

De zuidelijke gladde dolfijn heeft een circumpolaire verspreiding in het Zuidelijk Halfrond, bijna allemaal in gematigde wateren. Het is een diepzee dolfijn met een verre habitat. Het is niet zo slank als zijn noordelijke soortgenoot, maar wel de enige andere dolfijnsoort zonder rugvin. Er bestaan maar een paar gepubliceerde foto’s, maar hij lijkt niet dezelfde smalle kaken te hebben als zijn noordelijke soortgenoot. Het hoofd ziet er zwaarder en groter uit, maar dat kan ook komen door de witte kleur. Zijn kleurpatroon is uniek, met een zwarte glimmende rugzijde en een sneeuwwitte buikzijde. Het witte gedeelte loopt hoger op de flanken dan bij de noordelijke gladde dolfijn; bij de laatste is alleen de buik wit. Het gezicht is wit, en de zwarte rugkleur loopt uit in een puntje bij het spuitgat.

Bibliography

Baker, Mary L. Whales, Dolphins, and Porpoises of the World. New York: Doubleday & Company, Inc., 1987.

Carwardine, Mark. Eyewitness Handbooks: Whales, Dolphins, and Porpoises. New York: Dorling Kindersley Ltd., 1995.

Ellis, Richard. Dolphins and Porpoises. New York: Alfred & Knopf, Inc., 1982.

Klinowska, Margaret. Dolphins, Porpoises, and Whales of the World: The IUCN Red Data Book. Gland, Switzerland: World Conservation Union, 1991.